Kulki ze zgniecionego papieru można wykorzystać na wiele sposobów, jednym z nich jest granie w Pétanque zwanego inaczej grą w bule.
Zaczynajmy!
Zróbcie po kilka papierowych kulek w jednym kolorze dla każdego zawodnika (dla każdego tyle samo). Zróbcie także jedną mniejszą kulkę tzw. świnkę, którą następnie postawcie w pewnej odległości od graczy na podłodze. Gracze rzucają swoimi kulkami na zmianę. Celem jest umieszczenie swojej kulki jak najbliżej świnki. Można rzuconą kulą przesuwać inne kule, a także świnkę. Kiedy nikt już nie będzie miał kul sprawdźcie czyja kulka jest najbliżej świnki - ta osoba wygrała. Czas na kolejną rundę!
Opracował Marcin Krygier,
pedagog, nauczyciel, trener biofeedback w Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej AURIS.
W pudełku mamy pomieszane różne zabawki: klocki, auta, figurki, zwierzęta, maszyny itd. W każdym dziecięcym pokoju znajdzie się masa dobrych do tej zabawy rzeczy. Na początku podpowiadamy dziecku jak ma posortować zabawki, np. podzielić je na duże i małe, według rodzaju, według koloru, ułożyć od najmniejszego do największego. A może dziecko samo wpadnie na pomysł jak można ułożyć przedmioty?
Opracowała Joanna Jakubowska,
psycholog w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej AURIS.
Dziecko wybiera kilka swoich lalek, figurek, przedmiotów o ciekawym kształcie. Ustawiamy je na kartce papieru, dobrze oświetlamy z jednej strony (bawimy się przy oknie lub wykorzystujemy lampkę). Dziecko stara się odrysować cień przedmiotu padający na kartkę. Zabawa ćwiczy cierpliwość, staranność, koncentrację, a także koordynację wzrokowo-ruchową.
Opracowała Joanna Jakubowska,
psycholog w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej AURIS.
Gromadzimy różne przedmioty klocki, zakrętki do butelek, kulki papieru, łyżki, kredki, ołówki, samochody – co tylko nam podpowie wyobraźnia. Przedmioty te muszą występować podwójnie – dwie takie same kredki, dwa takie same korki, dwa takie same klocki itd… Siadamy z dzieckiem przed dwoma takimi samymi kartkami papieru. Rodzic na swojej kartce układa z przedmiotów jakąś kompozycję. Dziecko układa te same przedmioty w odpowiednie, analogiczne miejsca na swojej kartce odtwarzając obrazek dorosłego. Jest to okazja do nauki dziecka stosunków przestrzennych: na górze kartki, na dole, po środku, z prawej lub lewej strony, poniżej, powyżej. Następnie zamieniamy się rolami.
Opracowała Joanna Jakubowska,
psycholog w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej AURIS.
Układamy lalki, figurki, klocki, pluszaki (ilość zależy od wieku dziecka), dziecko przygląda się zabawkom, stara się je zapamiętać. Następnie dziecko odwraca się a dorosły zabiera jeden przedmiot. Dziecko stara się odgadnąć, którego przedmiotu brakuje. Zamieniamy się z dzieckiem rolami. A gdy dziecko nabierze biegłości w odgadywaniu, możemy dodawać przedmioty i zabierać do odgadnięcia po kilka sztuk.
Opracowała Joanna Jakubowska,
psycholog w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej AURIS.
Razem z dzieckiem wycinamy z gazet elementy z otaczającej nas przestrzeni miejskiej czy jak wolimy wiejskiej lub innej będącej w kręgu zainteresowań Waszej pociechy. Dziecko z wyciętych figur układa na podłodze np. miasto, pokój, plac zabaw. Potem „wprowadza” do utworzonej przez siebie przestrzeni swoje lalki, figurki.
Opracowała Joanna Jakubowska,
psycholog w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej AURIS.
Zabawa ruchowa rozwijająca pamięć i orientację przestrzenną
60 min
3-6 lat
Tę zabawę polecamy tym, którzy zmienili miejsce zamieszkania, lub zmieniają placówkę edukacyjną, w której będą się uczyć, lub dla tych którzy są po prostu ciekawi tego, co kryje w sobie bliższa i dalsza okolica np. podczas wakacji.
Przygoda z robieniem mapy, to wspaniała propozycja, by wyjść z domu i spędzić czas efektywnie w terenie. Dzięki poznaniu okolicy, dzieci nie są narażone na zgubienie się, bo dzięki Wam zawsze będą znać drogę do domu.
Etap 1
Najważniejsze to spakować plecak i ruszyć w teren, postarajcie się zapamiętać jak najwięcej szczegółów z wyprawy.
Czyli wychodząc z klatki np. bloku mówisz skręcamy w prawo (pilnujcie nazywania stron to bardzo pomaga w tym, by dzieci wiedziały którą ręka się posługują i umiały ją nazwać). Możecie posłużyć się kompasem i zwracajcie uwagę, że np. idziemy w stronę przystanku, lub w stronę szkoły. Możecie policzyć drzewa po drodze, zapamiętać nazwy sklepów itd. Im więcej szczegółów, tym Wasza mapa będzie bogatsza.
Etap 2
Po przyjściu do domu, spróbujcie odtworzyć mapę najpierw na dużej kartce brystolu. Narysujcie wszystko to, co zapamiętaliście. Potem z mapą wyruszcie raz jeszcze sprawdzić, czy o niczym ważnym nie zapomnieliście.
Mapę możecie opisać, pokolorować, pomalować – wszystko co przyjdzie Wam do głowy.
Dodatkowe zadanie
Na koniec z dużej mapy zróbcie mniejszą, taką którą dziecko może mieć zawsze przy sobie, wtedy możecie wspomnieć o skali mapy. Dzieci najwięcej uczą się poprzez ciekawość i działanie, a to bądźcie pewni, przyda im się za chwilę w szkole.
Opracowała Anna Rozdejczer,
nauczyciel, pedagog, trener komunikacji i terapeuta ręki w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej AURIS.
Czy toniecie w oceanie bucików od lalek, przeróżnych ubranek, torebek? Jeśli tak, wspaniale, możecie to wykorzystać, by kształtować czynności umysłowe Waszych dzieci do tworzenia pojęć.
Klasyfikowanie jest potrzebne, by dziecko nauczyło się ich tworzenia. Im sprawniej klasyfikuje, tym łatwiej rozumie rzeczywistość.
Potrzebne materiały
Potrzebujecie pełnej szuflady różności, kilka/kilkanaście torebek strunowych, naklejek do druku i dobrego humoru!
Etap 1
Zapytaj dziecko o to, jak można pogrupować przedmioty? Pozwólcie dziecku działać, może ono przed Wami wpadnie na pomysł. Jeśli nie, zasugerujcie: może warto je poukładać wg jakiejś cechy na przykład sukienki, buty, spodnie, dodatki?
Ważne!
Jeśli zrobicie to, wspieracie swoje dziecko w rozwoju. By ogarnąć chaos jaki się utworzy w wyniku wyrzucania wszystkiego na podłogę, proponuję pogrupowane przedmioty powkładać do strunowych torebek. Nie będą się kurzyć a i zyskacie więcej miejsca w szufladzie.
Etap 2
Po udanej pracy, proponuję usiąść z dzieckiem przed komputerem i zastanowić się, jak można podpisać wszystkie te worki, by łatwiej było podczas zabawy znaleźć co trzeba. Jeśli dzieci są malutkie mogą być to symbole np. buty a w przypadku dzieci starszych, które uczą się liter, dziecko może spróbować napisać na klawiaturze podpis na torebkę.
Ważne!
Jeśli przyjdzie Wam do głowy, by zrobić to za dziecko nic edukacyjnego dla niego z tego nie będzie. Jeśli pokażecie na spokojnie etapy pracy, dziecko zrozumie sekwencje zdarzeń. Jeśli w nich będzie uczestniczyć z Waszą pomocą, nabierze wiary we własne sprawstwo. Pisanie na klawiaturze, to świetny trening dla palców, odklejanie naklejek i ich przyklejanie również.
Pomyślnej segregacji! 😉
Opracowała Anna Rozdejczer,
nauczyciel, pedagog, trener komunikacji i terapeuta ręki w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej AURIS.
15 min
3-6 lat
